2007 >

All Possessions Belong to God

Glass Mosaic, Installation

10th international İstanbul Biennial

"Your eyes bigger than your stomach" Hafriyat Art Group, Hafriyat Karaköy, Istanbul

The mosaic wall is one of the characteristics of İstanbul which started to change after eighties. "All Possessions Belongs to God", which is the slogan of the rightists in Turkey, seems to me as an answer to the relationship between the consumerism and the ownership, it actually contradicts in itself. In addition, it is the reflection of the patriarchal society.
I encountered this mosaic in a poor district of İstanbul on an apartment. In addition o its contradictory usage, I was also impressed by its power. As a result, I created the same image and the texture of the apartment in the gallery that I have used to exhibit the work.

All Possessions Belong to God, Neriman Polat’s work at the Hafriyat exhibition titled "Your Eyes Are Bigger Than Your Belly" organized within the scope of the 11th International Istanbul Biennial, was the most memorable work at the exhibition spread out over three floors. The work consisted of the sentence Mülk Allahındır/ All Possessions Belong to God written on one of the walls of the upper floor in a style we often see in apartments constructed with a ‘liberal’ architectural style using two different colours of mosaic tiles. Despite its utter plainness, it had an immediate, profound effect on the viewer. The contrast created by the presence of this sentence and the particular aesthetics in the gallery space increased its effect: the uncertain apprehension provoked by the use of the word Allah in this context, the accessibility of the cheapness and ordinariness of the materials and the sense of lightness created by the artist simply having seen the work somewhere else outdoors and brought it or reinstalled it into this interior space. So, where was this somewhere else? To what particular dynamics did the aesthetics of that ‘liberal’ architecture practiced somewhere else correspond to? Why would the fact that Possessions, or for instance, as we learn from stickers often seen above the front pane of white vans or rear-window panes of taxis, that Sovereignty belonged to God have to be emphasized? These questions also define the context of Babaevi Apt., the work that lends its name to this exhibition.

Nazım Dikbaş

Mülk Allahındır

Betebe, Yerleştirme

10. Uluslararası İstanbul Bienali, Hafriyat Grubu

"Dünyayı Yesen Doymazsın" Sergisi, Hafriyat Karaköy

Mülk Allahındır, yani Neriman Polat’ın 11. Uluslararası İstanbul Bienali kapsamında düzenlenen, "Dünyayı Yesen Doymazsın" başlıklı Hafriyat sergisindeki işi, üç kata yayılan bu serginin en akılda kalıcı yapıtıydı. Üst katın bir duvarına, ‘serbest’ bir mimariyle yapılmış apartmanlarda gördüğümüz tarzda, iki farklı renk betebe kullanarak Mülk Allahındır cümlesinin yazılmasıyla oluşturulan bu iş, son derece sade olmasına rağmen, izleyiciyi hemen etkisine alıyordu. Bu etki, bu cümlenin ve bu estetiğin mekandaki çarpıcılığından başlayarak artıyordu, yani Allah kelimesinin bu bağlamda kullanılmasının getirdiği belli belirsiz ürperti, malzemenin ucuzluğu ve sıradanlığının doğurduğu yakınlık ve sanatçının bu işi başka bir yerdeki dış mekandan alıp veya görüp bu iç mekana taşımış olmasındaki hafiflik hissiyle. Peki, bu başka yer neresiydi? O başka yerde uygulanan ‘serbest’ mimarinin estetik anlayışı nasıl bir dinamiğe karşılık geliyordu? Mülkün ve, beyaz kamyonetlerin ön cam üstü alınlığına ve taksilerin arka camına yapıştırılan stickerlardan öğrendiğimiz üzere, Hakimiyetin Allah’a ait olduğunun vurgulanmasına neden ihtiyaç vardı? Bu sorular, bu sergiye adını veren Babaevi Apt. adlı işin de bağlamını tanımlıyor.

Nazım Dikbaş

2007 >