nerimanpolat
works > 2019  2018  2017  2016  2015  2014  2013  2012  2011  2010  2009  2008  2007  2006  2005  2004  2003  2002  2001  2000 1999 1998 1997

< Hakkında Yazılanlar

Neriman Polat, 6. Uluslararası İstanbul Bienali kataloğundan, 1999

N.Fulya Erdemci

Sanat eğitimini resim alanında tamamlayan Neriman Polat, yapıtlarında anlatım aracı olarak fotoğraf ve videoyu kullanmaktadır. Polat’ın biçimsel kurguda ki sadelik, berraklık ve saflık arayışı, göndermesiz kurgusal bir ortam yaratırken, görsel formatta gizli olanı ya da mümkün olanı açığa çıkartma çabasını da gösterir. Sanatçı, fotoğrafı ve videoyu her türlü metinsel ve duygusal çağrışımları ortadan kaldırmak için sadeleşip arındırarak, belgesel ve kurgu arasında gidip gelen bir tür "ekran görüntüsü" yaratır.

İşlerinin çoğunda, sanatçının "bilim kurgusal" görüşü eleştirel ve karamsar bir tonda geleceğe yönelir. Polat’ın 1997 tarihli video işi Kendi gerçeğinden…gelecekteki hipotetik bir dünyanın "yeni gerçekliği" konusunu sorgular. Fotoğraflarında olduğu gibi burada da Neriman Polat, resim dersi verdiği lisedeki öğrencilerinden birisiyle çalışmıştır. Bu yapıtta genç öğrenci, kendisine sanki tam tamına hangi noktaya bakması söylenmiş gibi görüntülenmiştir. Öğrenci sessiz ve söz dinler bir tavır içinde duygusuz bir ifadeyle gözlerini düzensiz , ani hareketlerle aşağı yukarı, sağa sola oynatırken, yüzünde hafif bir tedirginliğin eşlik ettiği robotumsu bir kesinlik gözlemlenir. Eşzamanlı olarak bir üst- ses, deneği yeni gerçekliğe uydurmak için gereken formatlama sürecini anlatmaktadır.

Polat’ın gelecek kuşakların biçimlenmesi ve eğitimi konusundaki karamsar görüşü başka bir video işindede tekrarlanır. Denizanaları’nda (1998) birçok denizanasının derin mavi sularda ağır ağır uyum içinde yüzdüğü görülür ve bu görüntüye, hafif bir melankolinin renklendirdiği sakin bir ses eşlik eder. Gelecekteki yitik toplum öylesine şiirsel bir umarsızlıkla gözler önüne serilmektedir ki, bu görüntülerden hüzün, özlem, ve ümitsizlik yayılır ve sanki tenimize nüfuz eder. Polat’ın "kurgu-bilimsel" dünyaya yönelttiği eleştiri, toplumun daha iyi bir geleceğin çaresi olarak gördüğü yeni teknolojilere karşı duyduğu tasasız ve tartışmasız güveni de sorgulamaktadır.